11 lipca 1909 roku w kościele lisieckim neoprezbiter ks. Kazimierz Rospond odprawił Mszę Świętą prymicyjną. Kapłan ten był młodszym bratem ks. Stanisława Rosponda, wówczas profesora gimnazjum św. Anny (Nowodworka), a od roku 1927 biskupa sufragana krakowskiego.

Kazimierz urodził się 7 marca 1883 roku w Liszkach jako trzecie dziecko Wojciecha Rosponda (w latach I wojny światowej wójta Liszek) i Joanny ze Steczków. Po ukończeniu gimnazjum poszedł w ślady starszego brata i wstąpił do seminarium duchownego. Wiedzę teologiczną zdobywał w latach 1905-1909 na Wydziale Teologicznym UJ. Razem z nim studiował kleryk Paweł Fryc (1884-1942) z Cholerzyna. Obaj święcenia kapłańskie otrzymali z rąk bpa sufragana krakowskiego Anatola Nowaka 4 lipca 1909 roku. Pierwszym miejscem pracy ks. Kazimierza były Kęty. Oprócz pełnienia funkcji wikarego katechizował w miejscowych szkołach powszechnych: męskiej i żeńskiej. Od września 1912 roku zamieszkał w Wadowicach. Tam również uczył religii, najpierw w szkołach powszechnych, a potem w prywatnym gimnazjum żeńskim im. M. Mościckiej. Warto dodać, że Jan Paweł II wspominając wadowickich księży, którzy zaszczepili w nim powołanie kapłańskie, wymieniał także nazwisko ks. Kazimierza Rosponda.

Po wojnie, w latach 1945-49 ks. Kazimierz nadal mieszkał w Wadowicach i uczył religii w miejscowym gimnazjum kupieckim, a na początku lat 50-tych w prywatnej szkole SS. Nazaretanek. Zmarł 19 listopada 1961 roku. Spoczywa w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Liszkach, wraz z rodzicami, bratem bp. Stanisławem i innymi krewnymi.

Poniżej prezentujemy dokument ks. Kazimierza Rosponda uprawniający do przekraczania granicy Generalnej Guberni, która przebiegała przez Wadowice.

Załączona fotografia przedstawia związane z Ziemią Lisiecką małżeństwo nauczycielskie Jarosława i Karoliny Dymanusów. 17 czerwca minęła 30. rocznica śmierci Jarosława Dymanusa, byłego kierownika Szkoły Podstawowej w Cholerzynie, a od 1959 roku dyrektora Szkoły Podstawowej w Liszkach. Był przedstawicielem pobitego pokolenia, które przed wojną weszło w dorosłe życie, lecz w ich planach życiowych namieszała wojna. Dymanus, uczestnik kampanii wrześniowej, a potem podoficer Armii Krajowej (na ziemi pińczowskiej), wrócił wprawdzie na rozpoczęte przed wojną studia prawnicze, jednak konieczność utrzymania rodziny skłoniła go do zmiany planów i zawodu. Pierwszą placówką, na którą został skierowany była Szkoła Podstawowa w Cholerzynie. Krótko uczył także w Kryspinowie. Dodajmy, że jego żona Karolina (w maju br. minęła 25 rocznica jej śmierci), także była nauczycielką. W Cholerzynie i Liszkach nauczali więc oboje.
Nieco więcej na ten temat można przeczytać w wydanej niedawno przez Gminę Liszki, a dostępnej w internecie książki pt. Ziemia Lisiecka - https://www.liszki.pl/pro_liszki/zasoby/files/a.-kowalik-ziemia-lisiecka-ludzie-historia-tradycje.pdf

175 lat temu, tzn. 31 maja 1844 roku, ludność parafii pw. św. Mikołaja w Liszkach złożyła śluby trzeźwości, zobowiązujące do powstrzymywania się przez całe życie od spożywania wódki i araku oraz powściągliwego używania napojów o niskiej zawartości alkoholu. Inicjatorem ślubów i założenia w parafii Towarzystwa Trzeźwości był ówczesny proboszcz ks. Alfons Skórkowski.
Przygotowanie do uroczystego aktu odbywało się w ramach odprawianych wówczas po raz pierwszy nabożeństw majowych.
Determinacja kapłana przyniosła zdumiewająco dobre rezultaty. Na kilkadziesiąt lat pijaństwo prawie zanikło. Niestety, właściciel okolicznych wsi hr. Kryspin Żeleński, który poniósł wówczas dotkliwie straty w handlu alkoholem (w swoich dobrach miał monopol na jego sprzedaż) doprowadził do odejścia z Liszek energicznego kapłana.
Na załączonej fotografii widzimy kapliczkę ufundowaną przez wiernych w 1846 roku na pamiątkę majówek i ślubu trzeźwości. Pierwotnie stała w pobliżu starego kościoła. Obecnie znajduje się w Kaszowie, przy drodze wojewódzkiej.

Dziś przypominamy wydarzenie z mniej odległej przeszłości. W grudniu minęło 20 lat od ukazania się pierwszego numeru Głosu Lisieckich Dzwonów. Pisma Rzymskokatolickiej Parafii św. Mikołaja w Liszkach. Inicjatorem powołania do życia tego czasopisma i jego pierwszym redaktorem naczelnym, był ówczesny wikariusz lisiecki ks. Bolesław Karcz. Od numeru 19. z września-października 2002 roku, funkcję przejął ks. Tadeusz Palenik. Obu duszpasterzy wspierał młody zespół złożony z członków miejscowej Oazy. Na łamach Głosu ukazywały się teksty formacyjne, publicystyka kulturalna, a także wiersze zaczerpnięte z tomików uznanych poetów i autorów lokalnych. Cykl artykułów o historii parafii publikowała pani Bronisława Srebro. Pojawiały się także teksty na tematy szkolne. Poważne miejsce zajmował dział Z życia parafii.
Łącznie ukazały się 22. numery Głosu Lisieckich Dzwonów (ostatni z okazji świąt Wielkiej Nocy 2004 roku), o różnej objętości. Przedostatni zawierał 56 stron!!!

Prośba

Stowarzyszenie na rzecz Ziemi Lisieckiej nie posiada kompletu numerów Głosu Lisieckich Dzwonów. Dlatego zwracamy się z prośbą do osób, które dysponują archiwalnymi numerami czasopisma i chcieliby je komuś podarować, o przekazanie ich do naszego archiwum. Ze swej strony możemy się zrewanżować egzemplarzami książki Feliksa Sobola pt. Moje wspominki.